Kimseyi sevmedim ben senin kadar yağmur gözlüm. Anlatamadım kimseye sana anlattıklarımı. Her gün seni çizdim ressam misali hayallerime. Büyüttükçe büyüttüm yüreğimin en güzel yerinde. Ay ışığı doğsun diye dualar ediyorum üstüne. Girmesin engin dağlar aramıza. Mağrur bir zavallı etme beni bu gurbet ellerde. Sensiz yapamaz bu yıkılmış harap virane. Yalvardım Tanrıya her gece bin dualar ettim. Herşeyimi al ama O'nu alma dedim. Peri gibi girmişken çürümüş hayatıma. Rüzgar gibi gitmeni istemedim. Dertliler diyarında aşıklar köşesinde kalakaldım. Sensiz bu yollar nasıl çekilir artık. Gül kokun gitmiş artık bu köhne kasabadan. Kamçıların acılarına sensizliklerde alıştım. Ama biliyorum güneş doğacak yine aynı yerinden. Karlar eriyecek engin dağların tepesinden. Sende o sularla geleceksin şehrime. Yeniden sarılacağız ilk günkü gibi içten,derinden. Büyüktür yaradanım,en zor anımda vermişken seni. Almaz koparmaz kollarımdan kırmızı gülümü. Şimdi dua et sadece bir köşede. Ayırmayacaktır elbet birleşen ellerimizi.
Davut AY |