Belki diyorum bazen belki gerçekten güleriz.
Sen kurtulursun benden ben giderim senden.
Yıllar sonra başka memleketlerde taş yollarda yürürken.
Belki hatırlamayız birbirimizi belki hiç keşke demeyiz.
Başka birinin ellerinden tutarken daha çok severiz.
Hiç isyan etmeyiz unuturuz belki herşeyi.
Sana verdiğim o gülü saklamazsın yada başkası verdi dersin.
Bende dudaklarımdaki tadını başka öpücüklerle öldürürüm belki.
Ben başka saçları öpüp koklarım
Sende başka birinin bahçesinde açarsın.
Unuturuz yaşanmış tüm gerçekleri yok sayarız.
Birbirimizi hiç görmedik deriz.
Sen benim ela gözlerime hiç bakmamış olursun.
Ben seni seviyorum diye hiç bağırmamış olurum.
Belkide başka aşklara sarılırız başkalarını yarım bırakırız.
Aynı hayalleri kurarız başkalarıyla.
Yine iki çocuğumuz olsun deriz
Lila rengi kocaman bir evimiz olsun.
Ne bileyim işte yine yalanlar söyleriz.
Sen ağlamazsın yine ben ağlamak ne bilmem yeniden.
Görüyorsun ya bizimde farımız kalmamış kimseden.
Farklı sanmıştık oysa birbirimizi.
Kocaman bir yalanmışız ikimizde.
Sen başkalarını unutmak için bana sarılmışsın.
Ben yaşadıklarımı unutmak için sana.
Şimdi ikimizde denize düşmüşüz.
Sen sarılmışsın kara yılanlara ben sarılmışım çıngıraklıya.
Ben gülücükler saçarken sen üzgün bakıyorsun
Senin kahkahalarında ben bir kenarda susuyorum.
Oysa ikimizde yalancıyız
Oysa ikimizde yaptığımız yanlışların farkındayız.
Sen yeni arkadaşlar ediniyorum sanıyorsun.
Ben olan arkadaşlarından kaçıyorum.
Belkide kendimden kaçarken hep sana çarpıyorum.
Arkama bakmadan kaçıyorum sonra.
belki dönersin diye korkuyor ruhum.
Sonra sen kar tanesi olup yağıyorsun saçlarıma.
Ben üşüyorum senin varkenki yokluklarında.
Ben karabasan oluyorum rüyalarında.
Korkutuyorum seni o sevdiğim karanlıklarda.
Belki senden uzaklaşırım diye şehrinden uzaklaşıyorum.
Geceleri aynaların karşısına geçip senden nefret ediyorum.
Beynim senden nefret ederken
Yüreğim oyunbozanlık yapıyor.
Sonra yine seni seviyorum.
Sen yalancı seslerle konuşup mutlu olmak istiyorsun.
Sonra sis çöküyor yüreğime yine üşüyorum.
Bir sigara yakıyorum
Bu bittiğinde seni unutacağım diyorum.
En derin nefesimle zehrini içime çekiyorum.
Sigaram bitiyor bir bakıyorum başkasını yakmışım.
Ve dumanın benden hiç eksilmiyor.
Hiç bitmiyorsun kanserin sararken ciğerlerimi.
Sonra kendimi inandırıyorum sevmediğime.
Sen kendini nasıl inandırdıysan.
İçim acıyor ama bu sefer sensizliklere gidiyorum.
Yüreğimde senin olduğunu bilmeden.
Belkilerimide alıyorum sana lazım olmaz belki diye.
Ama belki hala seni seviyorum.
Belki de kimbilir sende beni özlüyorsun.
Bu da son yalanım.
Seni hala seviyorum.
Belki inanırsın belkide inanmassın.

Davut AY