Çift kişilik bir oyundur sevmek.
İki taraflı anlaşmadır.
Gişesi sağlam seyircisi boldur herdaim.
Meşakkatlidir duyguları yaşatarak oynamak gerekir.
Gizlendiğini bilir iki tarafta bişeylerin..
Muhakkak sahte olmak gerekir bu oyunda.
Bu oyunun en kötü yanı.
Aşık olmaktır rol arkadaşına.
O zaman sahte gelir herşey.
İşine gelir yapımcıların.
Bu oyunun biletleri yok satar.
Tam seyirliktir.
Karaborsadan dolmuştur ön koltuklar.
Artık gerçekleri oynar aşık olan..
Zorlamadan ağlar aşık olan..
Partneri olmadanda oynayabilir bu oyunu.
Çünkü baktığı yerde O vardır.....
Oyun biter her gece.
İzleyiciler terkeder soğumaya başlayan salonu.
O gider kulise.
Makyajını silip belki yüyerek belkide bir taksiyle döner evine.
Aşık olansa kalakalır bomboş sahnede.
Biraz önceki alkışlarda yalandır oysa.
Boşlukta yürür..
Anlamadan ne olduğunu..
Rolünün etkisinde kaldım sanır.
Tüm lambaları patlamış bir parkta bulur kendini.
Sahneden farkı yoktur karanlık..
Ucuz bir şarap tutuşturmuştur eline yönetmen.
Açılığı yakarken boğazını
Kalbinin neden yandığını anlayamaz.
Ucuzdur şarap çünkü en kalitelisi bile şarhoş edemez onu.
Dışındaki soğuğu içindeki ateşle bastırmak ister.
Giremez kapalı bir yere.
Artık çıkmak istemez o sahneye.
Farkına varmıştır oyunun.
Kendi gerçeğinin.
Ya da aşık olduğunun oyunculuğunun.
Bir nefes çeker sigarasından.
Öldürmek ister tüm hücrelerini.
Yenilendiğinde unutacağını sanır sevgiliyi.
Çünkü bilir.
Kimse o aşık gerçekten aşık demeyecek.
O kötü bir oyuncu diyecektir.
Ama görmek ister durmadan O'nu.
Sürüyerek ayaklarını gider mahallesine.
Kapalı perdelerinin arındaki ışığı izler.
İsterki gölgesi görünsün oradan..
İsterki açsın pencereyi kendisinin soluduğu havayı solusun..
Ama açılmaz o pencere.
Avından kaçan zavallı gibi koşar gider karanlık sokaklara.
Her gece bunu tekrarlar.
Ama sahtedir işte..
Asla repliğin dışına çıkmayacaktır sevgili.
Kırık kiremitleri olan duvarları dökülen bir ev gibi hisseder kendini.
Herkesin onuttuğu bir ev..
Gülücük sesleri duyar kulağında.
Sonra haykırışlar.
Hastalıklı, cüzzamlı sanır kendini..
Ay ışığı vurur sonra yüzüne.
Gizler yüzünü utanır..
Çünkü anlamıştır..Utanması gerekir.
Çoktan unutulanı oynamıştır.
Kötü bir oyuncudur aşk.

Davut AY