Odamın sessizliğinde beklerim ben seni.
Kireç duvarlara dayayıp sırtımı ağlarım.
Yaralarımı gülücüklerini hatırlayıp sararım.
Bir gece vakti gelirsin diye beklerim ben seni.
Kelebeklerin ömrü sadece bir günmüş.
Eğer kelebek olsaydım o birgün seni severdim.
Seninle doğardım seninle ölürdü kanatlarım.
Serçeler ne güzeldirler oysa çalılıklarda.
Bilirmisin onlar ağlayaınca ölürmüş sevgilim.
Eğer serçe olsaydım ağlayana kadar seni severdim.
Son yaşım dökülene kadar sen derdim.
Kırlargıçlarda altı ay yaşarmış meğer.
Kırlangıç olsaydım gitmezdim ikliminden.
İkliminin sıcaklığında yine seni severdim.
Karanlıklarda boğuştum gecelerce belki.
Korktuğum karanlıklarda hala seni seviyorum.
Şimdi sen git ben gitmelerinde bile seni sevdim.
Giderken saçlarını dalgalandırdı rüzgar.
Ben saçlarının rüzgardaki sesini sevdim.
Elveda dedin bana ürkekçe.
Senin elvada derkenki ses tonunu sevdim.
Gözlerinden inciler döküldü sessizce.
Ben senin kara gözlerini sevdim.
Lilayı severdin sen lila giyerdin.
Ben renkleri sen varken sevdim.
Balıklarımız olsun derdin biri sen biri ben.
Ben senle birlikte hayal kurmayı sevdim.
Çocuklarımız olsun derdin.
Oğlumuzun adı Can kızımızın adı Su.
Sen benin cansuyummuşsun meğer
Sen gidince öğrendim.
Beni seviyormusun diye sorardın bazen.
Ben seni ölümüne seviyormuşum.
Ölümün tadını aldığımda öğrendim.
Artık kış ayında baharı bekliyorum.
Ağaçların çiçek açmasını ve kuşları bekliyorum
Kararsızlıklarının kararını bekliyorum şimdi.
Sessizliklere inat bağırıyorum delice.
Bir garip aşığım ben güneşin değmediği gölgelerde.
Usulca bekliyorum gelmeni.
Herşeyi sileceğim senin gelmelerinle.
Yaşanmamış sayacağım tüm ağlamışlıkları.
Masalımızın sonu güzel bitecek sevgilim.
Yeterki seni üzmesinler.
Ben aylarda geçse ilk günkü gibi beklerim.
Seni ilk günkü gibi seviyorum.
Sevgilim.......
Davut AY